Aanpak stotteren - directe of indirecte methode

Hulp bij het overwinnen van stotteren kan op twee manieren: via de directe methode of via de indirecte methode. De werking van beide is vrijwel even goed, al kan dat per persoon verschillen. In Nederland wordt vrijwel altijd de indirecte methode toegepast.

Omstandigheden

De oorzaken van stotteren zijn niet goed duidelijk. Voor een deel is het een erfelijke aanleg, maar omstandigheden als stress en onzekerheid lijken een grotere rol te spelen. Bij de meeste kinderen gaat stotteren vanzelf over, liefst met een beetje geduld van ouders, vriendjes en de juf.

Indirecte methode

De indirecte methode probeert eerst de oorzaken van stotteren te vinden. Is de erfelijke aanleg groot? Praten ouders misschien heel snel? Voelt het kind zich onzeker? De indirecte methode probeert de oorzaken weg te nemen of te verkleinen, maar besteedt ook veel aandacht aan training van het kind.

Directe methode

De directe methode werd vooral in Australië populair. Die methode legt sterk de nadruk op directe reacties naar het stotterende kind. Ouders kunnen dan vooral veel complimentjes geven als het kind goed praat, maar reageren ook bij een hapering, bijvoorbeeld met ‘Oeps, toch weer een stottertje’.

Wetenschappelijk onderzoek

Naar deze laatste methode is, vooral in Australië, veel (wetenschappelijk) onderzoek gedaan. Met als gevolg dat alleen díe methode nog vergoed leek te gaan worden. Dat is niet doorgegaan, omdat beide methodes even goede resultaten lieten zien. Maar de beoefenaren van de indirecte methode willen nu ook graag meer wetenschappelijk onderzoek om de effectiviteit van die aanpak te bewijzen.